Μάχες 
Αξιώματα 
Αυτοκράτορες 
Μάχη του Ούτους(Μάχη του ποταμού Βιτ) |
χρόνος: 447 |
| Νίκη των Ούννων που είχαν όμως βαριές απώλειες | ★ ★ ★ ★ ★ |
|
εχθρός: Ούννοι
|
τοποθεσία: Στον ποταμό Βιτ (ή Βιντ), παραπόταμο του Δούναβη· το πεδίο μάχης ήταν μάλλον κοντά στη συμβολή με τον Δούναβη
|
ακρίβεια θέσης:
●●●●●
|
|
τύπος μάχης: Μάχη εκ Παρατάξεως |
πόλεμος: Επιδρομές Ούννων |
σύγχρονη χώρα:
Βουλγαρία |
| ▼ Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ. Θεοδόσιος Β') | ▼ Οι Εχθροί | |
| Επικεφαλής: | Αμέγκισκλος | Αττίλας |
| Δυνάμεις: | ||
| Απώλειες: | βαρύτατες | βαρύτατες |
| Ιστορικό πλαίσιο: |
| Μετά τη συνθήκη του Μάργου (Margus) το 435, η Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ησύχασε για μερικά χρόνια από τους Ούννους πληρώνοντας ένα μεγάλο ποσό ετησίως. Το 440 οι Ούννοι θεώρησαν ότι η συνθήκη είχε καταπατηθεί από το Βυζάντιο και το 441 ξανάρχισαν τις επιδρομές. Εισέβαλαν στη Μοισία και κατέλαβαν εύκολα σημαντικές πόλεις όπως το Βελιγράδι (Singidunum), την πρωτεύουσα της Μοισίας Βιμινάκιον (Viminacium) και το στρατηγικής σημασίας Σίρμιον (Sirmium). Το 442 ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β’ για να αντιμετωπίσει τη διαρκή απειλή από τους Ούννους ανακάλεσε στρατεύματα που ήταν διασκορπισμένα σε διάφορα άλλα μέτωπα και οργάνωσε έναν στρατό στα Βαλκάνια. Παράλληλα, έκοψε νομίσματα για να μπορέσει να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις. Οι ετοιμασίες αυτές έκαναν τους Βυζαντινούς να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους Ούννους, και αρνήθηκαν να συνεχίσουν την πληρωμή λύτρων και να ικανοποιήσουν τις αυξανόμενες απαιτήσεις του Αττίλα. Σε απάντηση, ο Αττίλας έκανε νέα εισβολή στα Βαλκάνια το 443 και αυτή τη φορά διείσδυσε πιο νότια καταστρέφοντας πόλεις όπως τη Σερδική (Σόφια), τη Φιλιππούπολη, την Αρκαδιούπολη. Δεν είναι σαφές πώς τελείωσε εκείνη η εκστρατεία και αν ο Αττίλας προχώρησε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, όπως εικάζεται από κάποιους ιστορικούς. Οι πηγές δίνουν συγκεχυμένες πληροφορίες για τα γεγονότα μεταξύ 443 και 447. Το πιο πιθανό είναι ότι οι Ούννοι το 443 αποσύρθηκαν τον χειμώνα στη χώρα τους, στις πεδιάδες της Παννονίας, έχοντας ερημώσει ένα μεγάλο των βορείων Βαλκανίων και μη όντας ακόμα έτοιμοι για μια επίθεση στην Κωνσταντινούπολη. Λίγο μετά, το 444 ή το 445 ο Αττίλας σκότωσε κατά λάθος τον αδερφό του Βλέδα και έτσι έγινε ο μοναδικός ηγέτης των Ούννων. Το 446 έφτασαν πληροφορίες στην Κωνσταντινούπολη ότι οι Ούννοι έκαναν προετοιμασίες για νέα μεγάλη εισβολή. Φαίνεται πως ο Αττίλας, παρά το χρυσάφι που μπόρεσε να αποσπάσει από το Βυζάντιο τα προηγούμενα χρόνια, είχε τη υψηλή φιλοδοξία να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη. |
Η Μάχη: |
 Ούννοι Φαίνεται πως αυτήν τη φορά ο απώτερος στόχος ήταν η Κωνσταντινούπολη. Το Βυζάντιο ήταν προετοιμασμένο για αυτήν την εξέλιξη. Είχε συγκροτηθεί ένας ισχυρός στρατός στα δυτικά αποτελούμενος από τα στρατεύματα του Ιλλυρικού, της Θράκης και από αυτοκρατορικά τάγματα από την πρωτεύουσα. Επικεφαλής ήταν ο γερμανικής καταγωγής στρατηγός Αμέγκισκλος που είχε το αξίωμα comes et magister utriusque militiae (κόμης και αρχηγός του ιππικού και του πεζικού). Ο Αμέγκισκλος οδήγησε τον στρατό στην επαρχία της Κάτω Μοισίας στη Μαρκιανούπολη (σημερινή Ντέβνια στη βόρεια Βουλγαρία) κοντά στις εκβολές του παραποτάμου του Δούναβη Ούτους (λατινικά Utus –αργότερα ονομάστηκε Βιντ). Η παρουσία του Βυζαντινού στρατού σε αυτό το σημείο, στα βόρεια, ήταν απειλή για τα μετόπισθεν του στρατού των Ούννων και ο Αττίλας άλλαξε πορεία για να τον αντιμετωπίσει. Ο Βυζαντινός στρατός πήρε θέσεις στην όχθη του ποταμού. Σε λίγο έφτασαν απέναντί του οι ορδές των Ούννων που υπερτερούσαν κατά πολύ αριθμητικά. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τι έγινε ακριβώς. Φαίνεται πως μετά από μια πολύ σκληρή μάχη, νικητές αναδείχθηκαν οι Ούννοι. Οι απώλειες όμως και για τις δύο πλευρές ήταν πολύ μεγάλες. Ο ίδιος ο Αμέγκισκλος σκοτώθηκε στη μάχη. Στη συνέχεια οι Ούννοι κατέστρεψαν ολοσχερώς τη Μαρκιανούπολη και άλλες πόλεις της Θράκης και συνέχισαν προς την Κωνσταντινούπολη. |
Αξιοσημείωτα: |
| Στη μάχη συμμετείχε και ένας άσημος πενηντάρης αξιωματικός, ο Μαρκιανός, ο οποίος επέζησε, και τρία χρόνια μετά έγινε αυτοκράτορας… |
Επακόλουθα: |
| Οι Ούννοι έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 447. Τα τείχη της Πόλης είχαν καταστραφεί από ισχυρότατο σεισμό στις 6 Νοεμβρίου του 447. Όμως οι Βυζαντινοί κατόρθωσαν να τα επισκευάσουν με αξιοθαύμαστη ταχύτητα. Από την άλλη οι βαριές απώλειες στη μάχη του Ούτους είχαν αποδυναμώσει πολύ τους Ούννους και γι’ αυτό ο Αττίλας δεν κατάφερε τίποτα εναντίον της Πόλης. Ερήμωσε όμως φεύγοντας όλα τα Βαλκάνια. |
|
|