Μάχες 
Αξιώματα 
Αυτοκράτορες 
Μάχη της Ρομέττας |
χρόνος: 96424-25 Οκτ 964 |
| Συντριπτική νίκη των Αράβων που αργότερα κατέλαβαν την πόλη | ★ ★ ★ ★ ★ |
|
εχθρός: Άραβες (Σικελίας)
|
τοποθεσία: Πόλη Ρομέττα στη Σικελία περίπου 180 χλμ. ανατολικά του Παλέρμο και 12 χλμ. δυτικά της Μεσσήνη
|
ακρίβεια θέσης:
●●●●●
|
|
τύπος μάχης: Μάχη εκ Παρατάξεως |
πόλεμος: Αραβική κατάκτηση της Σικελίας |
σύγχρονη χώρα:
Ιταλία |
| ▼ Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ. Νικηφόρος Β' Φωκάς) | ▼ Οι Εχθροί | |
| Επικεφαλής: | Στρατηγός Νικήτας Αβαλάντης | Αλ-Χασάν ιμπν Αμμάρ |
| Δυνάμεις: | 30.000 | Λιγότεροι |
| Απώλειες: | 10.000 |
| Ιστορικό πλαίσιο: |
| Το 964, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Νικηφόρος Β΄ Φωκάς έστειλε ένα εκστρατευτικό σώμα στη Σικελία υπό τη διοίκηση του πρωτοσπαθάριου και στρατηγού των Ανατολικών Νικήτα Αβαλάντη, βετεράνου της κατάκτησης της Κρήτης. Αρχηγός του ιππικού ήταν ο Μανουήλ Φωκάς (μικρανιψιός του αυτοκράτορα). Ο Βυζαντινός στρατός αποτελούμενος από 30.000 στρατιώτες στάλθηκε για να σπάσει την αραβική πολιορκία στη Ρομέττα και να ξαναπάρει πίσω τη Σικελία σε μια εκστρατεία που παρομοιάστηκε με την εκστρατεία για την ανακατάληψη της Κρήτης.. Η Ρομέττα (και «Ραμέτα» στις ιστορικές πηγές) ήταν το τελευταίο Βυζαντινό προπύργιο που αντιστεκόταν ακόμα στην αραβική εισβολή στη Σικελία. Για χρόνια, παρέμεινε ένας χριστιανικός προμαχώνας και καταφύγιο για όσους προσπαθούσαν να γλυτώσουν από τους Άραβες. Από το 963, μετά την κατάληψη της Ταορμίνας το 962, η Ρομέττα ήταν υπό στενή πολιορκία από τους Άραβες. Επικεφαλής τους ήταν ο στρατηγός Αλ-Χασάν ιμπν Αμμάρ, ο οποίος ανήκε στους Βερβέρους Καλμπίδες της Τυνησίας, και ήταν στην υπηρεσία των Φατιμιδών. |
Η Μάχη: |
 Η μάχη της Ρομέττας στο χειρόγραφο Σκυλίτζη Οι Βυζαντινοί πολέμησαν εναντίον των Αράβων με μεγάλο πάθος και συνεχείς επελάσεις του ιππικού. Αλλά ο Άραβας ηγέτης ιμπν Αμμάρ εμψύχωσε αποτελεσματικά τους άντρες του για να πολεμήσουν μέχρι θανάτου και κατάφεραν να αντισταθούν στις συνεχείς επιθέσεις των Βυζαντινών. Στην αρχή η μάχη πήγαινε καλά για τους Βυζαντινούς που ήταν πολύ περισσότεροι. Η κατάσταση άλλαξε δραματικά όταν σκοτώθηκε ο Μανουήλ Φωκάς, κάτι που οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση. Στο τέλος της μάχης, περίπου 10.000 βυζαντινοί στρατιώτες κείτονταν νεκροί, ενώ πολλοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Οι επιζήσαντες Βυζαντινοί επιχείρησαν να διαφύγουν προς τα πλοία τους, που ναυλοχούσαν στη Μεσσήνη, αλλά οι Άραβες το περίμεναν και είχαν στήσει ενέδρα εκεί, με αποτέλεσμα το Βυζαντινό εκστρατευτικό σώμα να υποστεί και άλλες βαριές απώλειες. Η πολιορκία της πόλης συνεχίστηκε μέχρι τον επόμενο Μάιο, όταν οι κάτοικοι της Ρομέττα, χωρίς την ελπίδα άλλης στρατιωτικής βοήθειας από το Βυζάντιο, εξαντλημένοι από την πείνα και από τις συνεχείς επιθέσεις των Σαρακηνών, άφησαν τα γυναικόπαιδα και τους γέρους να βγουν από το πολιορκημένο φρούριο. Την αυγή της 5ης Μαΐου 965, οι Άραβες, που είχαν προηγουμένως ζητήσει επανειλημμένα από τους υπερασπιστές της Ρομέττα να παραδοθούν, ξεκίνησαν την τελική γενική επίθεση εναντίον του κάστρου. Οι τελευταίοι υπερασπιστές έπεσαν μαχόμενοι. Η Ρομέττα λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε. |
Αξιοσημείωτα: |
| Λένε ότι στο πεδίο της μάχης βρέθηκε ένα σπαθί που ανήκε στον Προφήτη Μωάμεθ, λάφυρο από κάποια μάχη του παρελθόντος. |
Επακόλουθα: |
| Η Σικελία χάθηκε πλέον ολόκληρη για το Βυζάντιο. Οι Βυζαντινοί επέστρεψαν, για λίγο, 70 χρόνια μετά και είχαν κάποιες πρόσκαιρες επιτυχίες χάρη στις νίκες του στρατηγού Γεωργίου Μανιάκη. |
|
|