Μάχες 
Αξιώματα 
Αυτοκράτορες 
Μάχη του Χαλεπίου(Αλέπο) |
χρόνος: 969Δεκέμβριος 969 |
| Οι Βυζαντινοί πολιόρκησαν το Χαλέπι και οι Χαμδανίδες συνθηκολόγησαν και έγιναν υποτελείς | ★ ★ ★ ★ ★ |
|
εχθρός: Άραβες (Χαμδανίδες)
|
τοποθεσία: Το σύγχρονο Χαλάμπ ή Αλέπο της Βορείου Συρίας
|
ακρίβεια θέσης:
●●●●●
|
|
τύπος μάχης: Μάχη εκ Παρατάξεως |
πόλεμος: Ύστεροι Πόλεμοι εναντίον των Αράβων |
σύγχρονη χώρα:
Συρία |
| ▼ Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ. Νικηφόρος Β' Φωκάς) | ▼ Οι Εχθροί | |
| Επικεφαλής: | Στρατοπεδάρχης Ανατολής Πέτρος Φωκάς | Σφετεριστής Καργκούγια |
| Δυνάμεις: | ||
| Απώλειες: |
| Ιστορικό πλαίσιο: |
| Η εκστρατεία του Νικηφόρου Φωκά στα νοτιοανατολικά σύνορα, που ξεκίνησε το 964, στόχευε κυρίως στην αντιμετώπιση του πολύ δραστήριου και ικανού Εμίρη του Χαλεπίου Σαΐφ αλ-Ντάουλα. Η εκστρατεία πέτυχε σε μεγάλο βαθμό, με αποκορύφωμα την κατάληψη της Αντιόχειας από τον στρατηγό Μιχαήλ Βούρτζη τον Οκτώβριο του 969. Στο μεταξύ ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα είχε πεθάνει από το 967 και τον είχε διαδεχθεί ο μοναδικός επιζών γιος του, ο Αμπούλ-Μααλί Σαρίφ, πιο γνωστός ως Σαντ αλ-Ντάουλα. Τον Απρίλιο του 968, ο αρχιθαλαμηπόλος Καρκούγια(χ) που ασκούσε πρωθυπουργική εξουσία στο εμιράτο από το 965, έπεισε τον νέο εμίρη να φύγει από το Χαλέπι για να ζητήσει καταφύγιο σε ασφαλέστερο οχυρό (λόγω κάποιας εξέγερσης). Μετά από αυτό ο Καρκούγια σφετερίστηκε την εξουσία στο Χαλέπι, παρόλο που απ’ ό,τι φαίνεται ο Σαντ αλ-Ντάουλα διατήρησε την εξουσία σε ένα μέρος του εμιράτου. Το εμιράτο του Χαλεπίου αντιμετώπιζε πολύ συχνά προβλήματα με στάσεις και εξεγέρσεις διαφόρων φυλάρχων και αυλικών μετά το 962, δηλαδή μετά τη λεηλασία του Χαλεπίου από τον Φωκά και την επακόλουθη ασθένεια του Σαΐφ αλ-Ντάουλα. Οι στάσεις πλήθυναν μετά τις επιτυχίες των Βυζαντινών των τελευταίων ετών όπως οι καταλήψεις της Ταρσού των Αδάνων, της Μοψουεστίας. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας εξέγερσης, ο Καρκούγια βρέθηκε να πολιορκείται προς το τέλος του 968 (ή αρχές 969) στο Χαλέπι από κάποιον στασιαστή (δεν γνωρίζουμε ποιον ακριβώς). Μη έχοντας πολλές επιλογές, ο Καρκούγια ζήτησε βοήθεια από τους Βυζαντινούς που πολιορκούσαν την Αντιόχεια! (προσφέροντας ενδεχομένως κάποια σοβαρά ανταλλάγματα). |
Η Μάχη: |
 κατάληψη του Χαλεπίου από το χειρόγραφο Σκυλίτζη Στις αρχές Δεκεμβρίου του 969, ο στρατοπεδάρχης Ανατολής Πέτρος Φωκάς (πιθανότατα μόνος του, χωρίς τον Βούρτζη(1) και μάλλον με δική του πρωτοβουλία χωρίς να πάρει έγκριση από την Κωνσταντινούπολη), έφτασε με τον στρατό του στο Χαλέπι, όπου εξουδετέρωσε γρήγορα τον αντίπαλο τού Καρκούγια. Στη συνέχεια όμως δεν αποχώρησε, αλλά συνέχισε την πολιορκία ο ίδιος. Η πολιορκία κράτησε λιγότερο από έναν μήνα. Τελικά ο Καρκούγια παραδόθηκε και το Χαλέπι έγινε Βυζαντινό. Ο Καρκούγια παρέμεινε ηγεμόνας του Χαλεπίου αλλά ως υποτελής και υπόσπονδος του Βυζαντίου. |
Επακόλουθα: |
| Τον Ιανουάριο του 970 υπεγράφη η «συνθήκη ειρήνης του Σαφάρ» μεταξύ Πέτρου και Καρκούγια με την οποία το εμιράτο του Χαλεπίου γινόταν προτεκτοράτο του Βυζαντίου, ενώ κατοχυρώθηκε η κτήση της Αντιόχειας. Η συνθήκη τηρήθηκε πέραν πάσης προσδοκίας για πολλά χρόνια. Τηρήθηκε και από τον Σαντ αλ-Νάουλα όταν επανήλθε στην εξουσία. Αυτή ήταν μια καλή εξέλιξη γιατί το Βυζάντιο υπέταξε έναν μεγάλο αντίπαλο. Η Βυζαντινή προέλαση στην ανατολή συνεχίστηκε νικηφόρα αργότερα από τον Ιωάννη Τσιμισκή. |
Απόδοση κειμένου στα Ελληνικά σε συνεργασία με Δημοσθένη Λαμπρινάκη |
| Παρατηρήσεις: |
|
|
|