Μάχες 
Αξιώματα 
Αυτοκράτορες 
Μάχη στην Κωνσταντινούπολη |
χρόνος: 1187 |
| Ήττα και θάνατος του στασιαστή στρατηγού Αλεξάνδρου Βρανά | ★ ★ ★ ★ ★ |
|
εχθρός: Βυζαντινοί (Εμφύλιος)
|
τοποθεσία: Κωνσταντινούπολη
|
ακρίβεια θέσης:
●●●●●
|
|
τύπος μάχης: Μάχη εκ Παρατάξεως |
πόλεμος: Στάσεις και Εξεγέρσεις |
σύγχρονη χώρα:
Τουρκία |
| ▼ Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ. Ισαάκιος Β’ Άγγελος) | ▼ Οι Εχθροί | |
| Επικεφαλής: | Ισαάκιος Β’ , Κορράδος του Μομφερράτου | Στρατηγός Αλέξιος Βρανάς |
| Δυνάμεις: | ||
| Απώλειες: |
| Ιστορικό πλαίσιο: |
| Δύο χρόνια μετά τις νίκες του επί των Νορμανδών της Σικελίας στη Μοσυνόπολη και το Δημητρίτσι, ο Βυζαντινός Στρατηγός Αλέξιος Βρανάς, ευρισκόμενος σε εκστρατεία κατά των Βλαχο-Βουλγάρων επαναστατών, στασίασε κατά του Αυτοκράτορα Ισαακίου Β’ Αγγέλου και βάδισε κατά της πρωτεύουσας του Βυζαντίου. Ο Βρανάς, ικανότατος στρατηγός που συνδεόταν με τον οίκο των Κομνηνών, περιφρονούσε τον Ισαάκιο και πίστευε ότι μπορούσε να διεκδικήσει ο ίδιος με αξιώσεις τον θρόνο. |
Η Μάχη: |
 Κορράδος του Μομφερράτου Στο κέντρο είχε λάβει θέση ο νέος κουνιάδος του αυτοκράτορα και καίσαρ Κορράδος του Μομφερράτου (Corrado del Monferrato)(1) με ένα σώμα Λατίνων μισθοφόρων που το αποτελούσαν 250 ιππότες και 500 πεζοί. Ο στρατός του Βρανά, παρόλο που είχε αριθμητικό πλεονέκτημα δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην πίεση του αυτοκρατορικού στρατού που επιτέθηκε με αιχμή τους Λατίνους και άρχισε να υποχωρεί. Για να δώσει θάρρος στους πολεμιστές του ο Βρανάς ρίχτηκε στη μάχη κραυγάζοντας «στήτε Ρωμαίοι· πλείους γαρ προς ελάττονας μαχεσόμεθα και πρώτος έγωγε κατά των ενωπίων εμβαλώ πολεμίων». Ο Βρανάς επιτέθηκε προσωπικά εναντίον του Corrado, αλλά η λόγχη του πλήγωσε ελαφρά μόνο τον αντίπαλό του στον ώμο. Αντίθετα, η λόγχη τού Κορράδου χτύπησε το κράνος τού Βρανά στην παραγναθίδα, του τρύπησε το μάγουλο και τον έριξε κάτω από το άλογο. Εκεί στο έδαφος τον κτύπησαν με τα δόρατα οι σωματοφύλακες του Κορράδου. Ο τραυματισμένος Βρανάς ικέτεψε για τη ζωή του, αλλά ο Κορράδος διέταξε τον αποκεφαλισμό του επί τόπου. Με τον ηγέτη τους νεκρό, ο στρατός των εξεγερμένων εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης. Οι στρατιώτες του Ισσακίου δεν τους καταδίωξαν («Ρωμαίοι γαρ ομογενούς εφείδοντο αίματος»). Το στρατόπεδο των επαναστατών λεηλατήθηκε από τους νικητές, κατά τα ειωθότα. Στη λαφυραγώγηση συμμετείχαν και οι κάτοικοι της Πόλης που βγήκαν από τα τείχη. Το κεφάλι του Βρανά στάλθηκε στο παλάτι, όπου το στη γιορτή που επακολούθησε το κλωτσούσαν σαν μπάλα. Έπειτα το έστειλαν στη σύζυγό του Άννα. |
Επακόλουθα: |
| Με τον θάνατο του Βρανά το Βυζάντιο έχασε έναν ικανό στρατηγό που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος στη σημαντικά γεγονότα των επόμενων ετών. Ο Κορράδος του Μομφερράτου αναχώρησε εσπευσμένα για τους Αγίους Τόπους μέσα στο 1187 αφενός επειδή φοβόταν την εκδίκηση της οικογένειας του Βρανά και αφετέρου επειδή το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν καθόλου ευνοϊκό γι’ αυτόν όντας Λατίνος και φονέας του Βρανά. Το 1192 έγινε για λίγο Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ. |
Απόδοση κειμένου στα Ελληνικά σε συνεργασία με Δημοσθένη Λαμπρινάκη |
| Παρατηρήσεις: |
|
|
|