Μάχη στο Μουκέλλιν |
χρόνος: 542 |
Νίκη των Οστρογότθων επί των Βυζαντινών | ★ ★ ★ ★ ★ |
εχθρός: Οστρογότθοι
|
τοποθεσία: Βόρεια από τη Φλωρεντία στο χωριό Μουκέλλιν που μάλλον ήταν στη σημερινή περιοχή Mugello της κεντρικής Ιταλίας
|
ακρίβεια θέσης:
●●●●●
|
τύπος μάχης: Μάχη εκ Παρατάξεως |
πόλεμος: Γοτθικός Πόλεμος στην Ιταλία |
σύγχρονη χώρα:
Ιταλία |
▼ Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ. Ιουστινιανός Α’) | ▼ Οι Εχθροί | |
Επικεφαλής: | Ιωάννης, Ιουστίνος, Βέσσας | Άγνωστος (ίσως ο Τωτίλα) |
Δυνάμεις: | ||
Απώλειες: |
Ιστορικό πλαίσιο: |
Μετά την αναχώρηση του Βελισαρίου από την Ιταλία το 540, οι ηττημένοι Οστρογότθοι άρχισαν να ανασυντάσσονται και σύντομα πήραν τον έλεγχο των περιοχών βορείως του ποταμού Πάδου. Χωρίς τον Βελισάριο, που δεν είχε αντικατασταθεί, ο Βυζαντινός στρατός ήταν διασπασμένος χωρίς αρχιστράτηγο και χωρίς κάποιον που να έχει την ευθύνη για τον συντονισμό της άμυνας εναντίον της νέας επιθετικής δραστηριότητας των Οστρογότθων. Το 542, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια των Βυζαντινών εναντίον της Βερόνας, ο νέος βασιλιάς των Οστρογότθων Τωτίλα σημείωσε μια εντυπωσιακή νίκη στη Φαβέντια. Μετά από εκείνη τη νίκη, ο Τωτίλα έστειλε το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του να πολιορκήσει τη Φλωρεντία. Βυζαντινός κυβερνήτης της Φλωρεντίας ήταν ο Ιουστίνος, ανιψιός του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ο οποίος αφενός δεν είχε αρκετές δυνάμεις για να υπερασπιστεί την πόλη και αφετέρου δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για το ενδεχόμενο πολιορκίας. Οπότε ζήτησε βοήθεια από άλλους Ρωμαίους στρατηγούς σε γειτονικές πόλεις. |
Η Μάχη: |
Οι δυνάμεις του Ιουστίνου από τη Φλωρεντία συνέκλιναν με τον υπόλοιπο Βυζαντινό στρατό στην περιοχή. Οι Βυζαντινοί έχοντας αριθμητική υπεροχή θεωρούσαν ότι είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων και πίστευαν ότι είχαν στριμώξει τους Οστρογότθους. Καθώς πλησίαζαν τον εχθρό, οι στρατηγοί των Βυζαντινών είχαν τη φαεινή ιδέα να προηγηθεί ένα τμήμα του στρατού ως εμπροσθοφυλακή για να καθηλώσει τους αντιπάλους μέχρι να μπορέσει να αναπτυχθεί και ο υπόλοιπος στρατός. Για να αποφασίσουν ποιος θα ηγηθεί στης εμπροσθοφυλακής έριξαν κλήρο! (ενδεικτικό του προβλήματος ηγεσίας). Ο κλήρος έπεσε στον Ιωάννη, ο οποίος ούτως ή άλλως ήταν ρηξικέλευθος όπως είχε αποδείξει και στην πολιορκία του Αριμίνου. Ο Ιωάννης με τη μονάδα του επέλασε προς τις θέσεις των Οστρογότθων, οι οποίοι όμως τον περίμεναν αλλού, πίσω από έναν λόφο, και του επιτέθηκαν ξαφνικά από τα πλάγια. Επακολούθησε σφοδρή συμπλοκή, κατά την οποία ένας από τους σωματοφύλακες του Ιωάννη έπεσε νεκρός. Στο μεταξύ, από πίσω κατέφθασε και ο υπόλοιπος στρατός ο οποίος παρατάχθηκε για μάχη. Τότε όμως διαδόθηκε η φήμη ότι ο Ιωάννης σκοτώθηκε (ενώ είχε σκοτωθεί ο σωματοφύλακάς του) και αυτό έσπειρε τον πανικό στους δικούς στην εμπροσθοφυλακή, οι οποίοι άρχισαν να υποχωρούν. Η υποχώρηση έγινε άτακτη φυγή που παρέσυρε και τον υπόλοιπο στρατό που άρχισε να φεύγει τρέχοντας χωρίς να δώσει μάχη. Οι Οστρογότθοι τους κυνήγησαν, σκότωσαν πολλούς και αιχμαλώτισαν περισσότερους. Ο Τωτίλα συμπεριφέρθηκε καλά στους αιχμαλώτους και τους πρότεινε να ενταχθούν στον δικό του στρατό. Οι περισσότεροι από αυτούς δέχτηκαν(1). Οι στρατηγοί των Βυζαντινών κατέφυγε ο καθένας στη δική του πόλη όπου κλείστηκαν και προετοιμάστηκαν για πολιορκία: «Κωνσταντιανὸς μὲν οὖν Ράβενναν εἶχεν, Ἰωάννης δὲ Ρώμην, Σπολίτιον δὲ Βέσσας, καὶ Ἰουστῖνος Φλωρεντίαν, Κυπριανὸς δὲ Περυσίαν». |
Αξιοσημείωτα: |
Οι υπόλοιποι στρατηγοί έμαθαν ότι ο Ιωάννης είχε τελικά επιζήσει πολλούς μήνες αργότερα. Ο Ιωάννης κατέφυγε στη Ρώμη όπου παρέμεινε δύο χρόνια ως κυβερνήτης. Αντικαταστάθηκε αργότερα από τον Βέσσα. |
Επακόλουθα: |
Το ηθικό του Βυζαντινού στρατού σε όλες τις βαθμίδες είχε καταρρακωθεί και η πειθαρχία είχε χαθεί. Ο Τωτίλα κυρίευσε κάποια φρούρια στην Τοσκάνη και μετά παρακάμπτοντας τη Ρώμη πήγε στο νότο όπου κατέλαβε το Μπενεβέντο (που το κατέστρεψε ) και τη Νάπολη, επικρατώντας στη νότια Ιταλία και σιγά σιγά σε όλη την Ιταλία. Το Οστρογοτθικό βασίλειο αναγεννήθηκε. Ο Γοτθικός πόλεμος ξανάρχισε και πήρε στους Βυζαντινούς 10 χρόνια για να (ξανα)κατακτήσουν την Ιταλία. |
Παρατηρήσεις: |
|
|