Μάχες 
Αξιώματα 
Αυτοκράτορες 
Πολιορκία των Συρακουσών |
χρόνος: 827-828 |
| Οι Άραβες απέτυχαν να καταλάβουν τις Συρακούσες αλλά δημιούργησαν προγεφύρωμα στη Σικελία | ★ ★ ★ ★ ★ |
|
εχθρός: Άραβες (Αγλαβίδες)
|
τοποθεσία: Συρακούσες, Σικελία
|
ακρίβεια θέσης:
●●●●●
|
|
τύπος μάχης: Πολιορκία |
πόλεμος: Αραβική κατάκτηση της Σικελίας |
σύγχρονη χώρα:
Ιταλία |
| ▼ Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ. Μιχαήλ Β' ο Τραυλός) | ▼ Οι Εχθροί | |
| Επικεφαλής: | Άγνωστος | Ασάντ iμπν αλ-Φουράτ |
| Δυνάμεις: | Άγνωστο | 10.000+700 ιππείς+100 πλοία |
| Απώλειες: |
| Ιστορικό πλαίσιο: |
| Η Αραβική κατάκτηση της Σικελίας και τμημάτων της νότιας Ιταλικής χερσονήσου διήρκεσε 75 χρόνια. Όλα ξεκίνησαν από τον τουρμάρχη Ευφήμιο. Ο Ευφήμιος ήταν διοικητής του στόλου της Σικελίας υπό τον πατρίκιο Κωνσταντίνο Σούδα που ήταν ο κυβερνήτης του θέματος Σικελίας. Το 826, ενώ ο Ευφήμιος έκανε επιδρομές με τον στόλο στις ακτές της Αφρικής, ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Β΄ (ο Ψελλός) έστειλε στον Σούδα εντολή να ανακρίνει τον Ευφήμιο και αν βρεθεί ένοχος να τον καθαιρέσει και να τον τιμωρήσει με ακρωτηριασμό της μύτης. Ο λόγος δεν είναι ξεκάθαρος. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι ο Ευφήμιος είχε απαγάγει τη μοναχή Χομονίζα από το μοναστήρι της και την παντρεύτηκε. Ο Ευφήμιος έμαθε τι τον περίμενε και υποστηριζόμενος από τον στόλο στασίασε. Αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας και κατέπλευσε στις Συρακούσες που κατέλαβε γρήγορα, ενώ αργότερα σκότωσε σε μάχη και τον Κωνσταντίνο Σούδα. Όμως οι πιστές στον αυτοκράτορα δυνάμεις από την υπόλοιπη Σικελία τον νίκησαν και τον έδιωξαν από τις Συρακούσες. Μετά απ’ αυτό, ο Ευφήμιος κατέφυγε απέναντι, στη σημερινή Τυνησία, στους Αγλαβίδες Άραβες της Ιφρικίγιας και ζήτησε από τον εμίρη Ζιγιαντάτ Αλλάχ(1) να τον βοηθήσει να κατακτήσει τη Σικελία υποσχόμενος ετήσιο φόρο αν καταλάμβανε την εξουσία. Ο εμίρης δέχτηκε με μεγάλη προθυμία κυρίως επειδή ένας ιερός πόλεμος εναντίον των απίστων θα σταθεροποιούσε την κλυδωνιζόμενη εξουσία του, ενώ έδινε μια καλή ευκαιρία για πλιάτσικο στους δύστροπους πολεμιστές του. Έτσι, συγκρότησε μια δύναμη που αριθμούσε 10.000 πεζούς, 700 ιππείς και 100 πλοία, ενισχυμένη με τα πλοία και το ιππικό του Ευφημίου. Αρχηγός της εκστρατείας ορίστηκε ο 70χρονος Ασάντ ιμπν αλ-Φουράτ, ένας αξιοσέβαστος καδής (δικαστής) και εκπρόσωπος της παντοδύναμης ισλαμικής θεολογικής σχολής των Μαλικιτών (Μαλίκι) που ασκούσε έντονη κριτική στον εμίρη για τον τρόπο ζωής του. Η Αραβική δύναμη έκανε μια ιστορική απόβαση στη Σικελία στις 17 Ιουνίου του 827 κοντά στην πόλη Μαζάρα, τη σημερινή Ματσάρα ντελ Βάλλο στη νοτιοδυτική Σικελία. Εκεί ενώθηκε με τις δυνάμεις του Ευφημίου, με τις οποίες όμως αμέσως δημιουργήθηκαν εντάσεις ενώ πολύ γρήγορα έγινε φανερό ότι οι Άραβες είχαν τα δικά τους σχέδια για το νησί. Οι Άραβες κατέλαβαν τη Μαζάρα και μεγάλο μέρος της νότιας ακτής της Σικελίας νικώντας με ευκολία τις Βυζαντινές δυνάμεις που αποπειράθηκαν να τους σταματήσουν. |
Η Μάχη: |
 απόβαση των Σαρακηνών στη Μαζάρα Έχοντας κερδίσει χρόνο για να προετοιμάσουν την άμυνά τους, οι κάτοικοι των Συρακουσών αρνήθηκαν να πληρώσουν το υπόλοιπο της εισφοράς, και οι Μουσουλμάνοι ξεκίνησαν την Πολιορκία των Συρακουσών. Η πολιορκία κράτησε μερικούς μήνες μέχρι την άνοιξη του 828. Ο Ασάντ αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα λόγω μιας ανταρσίας και λόγω επιδημίας πανώλης που ενέσκηψε στο στρατόπεδό του. Στο μεταξύ κατέφθασε στρατός των Βυζαντινών από το Παλέρμο και ένας στόλος που είχε στείλει ο δόγης της Βενετίας Giustiniano Participazio (τότε ακόμα η Βενετία ήταν, τυπικά, υπό την επικυριαρχία του Βυζαντίου). Οι Άραβες απέκρουσαν αρχικά την αντεπίθεση, όμως υπό τη πίεση των αντιπάλων αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία. Προσπάθησαν να αποπλεύσουν με τα πλοία τους προς την Αφρική, αλλά εμποδίστηκαν από τον ενετικό στόλο (αυτό ήταν μάλλον μεγάλο λάθος). Τότε οι Άραβες έκαψαν τα πλοία τους και οχυρώθηκαν στο κάστρο Μίνεο. Εκεί αποδεκατίστηκαν από την πανώλη. Μεταξύ των θυμάτων του λοιμού ήταν και ο αρχηγός τους Ασάντ. Οι Βυζαντινοί συνέχισαν να πιέζουν και οι Άραβες εγκατέλειψαν το Μίνεο και κατέφυγαν στον Ακράγαντα. Ένα μέρος των Αράβων μαζί με τους άντρες του Ευφημίου επιτέθηκαν στην πόλη Έννα. Μια αντιπροσωπεία της πόλης ζήτησε να συναντήσει τον Ευφήμιο για να διαπραγματευθούν την παράδοση. Ο Ευφήμιος προσήλθε στη συνάντηση με μικρή συνοδεία και εκεί τον σκότωσαν. |
Επακόλουθα: |
| Η εξέγερση του Ευφημίου είχε άδοξο τέλος, ενώ η Αραβική εκστρατεία φαινόταν καταδικασμένη. Όμως οι εναπομείναντες Άραβες άντεξαν και το 830 ενισχύθηκαν με μια μεγάλη δύναμη 30.000 ανδρών από Αφρική και Ιβηρική και ξεκίνησαν μια νέα επίθεση. Οι Αγλαβίδες παρέμειναν στη Σικελία και βαθμιαία, τα επόμενα 75 χρόνια, κατέλαβαν ολόκληρο το νησί. |
Απόδοση κειμένου στα Ελληνικά σε συνεργασία με Δημοσθένη Λαμπρινάκη |
| Παρατηρήσεις: |
|
|
|