Μάχες 
Αξιώματα 
Αυτοκράτορες 
Μάχη της Νινευί |
χρόνος: 62712 Δεκεμβρίου 627 |
| Αποφασιστική νίκη του Ηρακλείου που έδωσε τέλος στον πόλεμο με την Περσία | ★ ★ ★ ★ ★ |
|
εχθρός: Σασσανίδες Πέρσες
|
τοποθεσία: Σε ένα οροπέδιο, κοντά στα ερείπια της αρχαίας Νινευί που βρίσκεται κοντά στην πόλη Μοσούλη του Βορείου Ιράκ
|
ακρίβεια θέσης:
●●●●●
|
|
τύπος μάχης: Μάχη εκ Παρατάξεως |
πόλεμος: Περσικοί Πόλεμοι |
σύγχρονη χώρα:
Ιράκ |
| ▼ Οι Βυζαντινοί(αυτοκρ. Ηράκλειος) | ▼ Οι Εχθροί | |
| Επικεφαλής: | Αυτοκράτωρ Ηράκλειος | Στρατηγός Ραχζαντ ή Ραζάτης, ελληνιστί |
| Δυνάμεις: | 25.000 με 50.000 | 12.000 |
| Απώλειες: | 6.000 |
| Ιστορικό πλαίσιο: |
| Καθώς ο πόλεμος που είχε ξεκινήσει το 602 μεταξύ της Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών και της Βυζαντινής πλησίαζε στο 26ο έτος του, ο Ηράκλειος έκανε μια απρόβλεπτη κίνηση: ενώ η (κατάλληλη) εποχή του έτους για εκστρατείες πλησίαζε στο τέλος της, συγκέντρωσε το ετερογενές του στράτευμα που περιλάμβανε και 40.000 Γκιοκτούρκους(1) συμμάχους, και εισέβαλε στην καρδιά της Περσικής επικράτειας, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 627. Τα νέο αυτό ήταν πολύ άσχημο για τον Σάχη Χοσρόη. Μετά από τόσα χρόνια πολέμου, ο στρατός του είχε εξαντληθεί και οι δύο καλύτεροι στρατηγοί του δεν ήταν διαθέσιμοι. Ο μεν Σαχίν ήταν νεκρός, ο δε σπουδαίος Σαχρμπαράζ (ή Σαρβαραζάς) είχε καταφύγει στην Αίγυπτο, φοβούμενος ότι ο Χοσρόης τον ήθελε νεκρό. Έτσι, ο σάχης συγκέντρωσε τον στρατό του και όρισε σαν αρχηγό τον Ραχζαντ(2) ή Ραζάτη, έναν πολεμοχαρή και γενναίο ευγενή. Ο Ραζάτης κινήθηκε προς αναχαίτιση του Ηρακλείου, ώστε να τον εμποδίσει να πλησιάσει στην Κτησιφώντα, την Περσική πρωτεύουσα. Ο Ηράκλειος συνέχισε να κατακαίει και να ερημώνει τις περιοχές στο διάβα του, ενώ ο Ραζάτης τον ακολουθούσε από απόσταση περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να εκδηλώσει επίθεση. Στο μεταξύ οι Γκιοκτούρκοι αποθαρρυμένοι από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες εγκατέλειψαν τον Ηράκλειο που έτσι στερήθηκε ένα σημαντικό μέρος των δυνάμεών του και ξαφνικά βρέθηκε σε μειονεκτική θέση παρόλο που εξακολουθούσε να έχει το αριθμητικό πλεονέκτημα. Στις 1 Δεκεμβρίου, ο Ηράκλειος διέσχισε τον Μέγα Ζαμπ ποταμό και στρατοπέδευσε κοντά στη Νινευί(3). Η κίνησή του αυτή ήταν από νότο προς βορρά, αντίθετα με τις προβλέψεις για μια προέλαση προς νότο. Πιθανόν να το έκανε αυτό για να μην παγιδευτεί από τον εχθρικό στρατό σε περίπτωση ήττας. Ο Ραζάτης πλησίασε και αυτός τη Νινευί από διαφορετική θέση. Στο μεταξύ έφτασαν πληροφορίες στον Ηράκλειο, για την προσέγγιση ενισχύσεων από 3.000 Πέρσες. Οπότε αποφάσισε να δράσει. Στις 12 Δεκεμβρίου 627, ο Ηράκλειος προώθησε το στράτευμά του στην κοιλάδα και περίμενε εκεί τον Ραζάτη. |
Η Μάχη: |
 Ο Ηράκλειος υποτάσσει τον Χοσρόη (Λούβρο) Στο αποκορύφωμα της μάχης ο Ραζάτης ξαφνικά προκάλεσε τον Ηράκλειο σε μονομαχία, ελπίζοντας ότι θα τρομάξει τον Ηράκλειο και θα δημιουργήσει πρόβλημα ηθικού στους Βυζαντινούς. Ο Ηράκλειος –που ήταν έμπειρος πολεμιστής– δέχτηκε την πρόκληση και σπιρουνίζοντας το άλογό του ξεχύθηκε προς τα μπρος. Με μια κίνηση αποκεφάλισε τον Ραζάτη και πήρε από τον νεκρό Πέρση την ασπίδα του με τις 120 χρυσές φολίδες και τον χρυσό θώρακά του σαν τρόπαια. Με τον Ραζάτη νεκρό χάθηκαν και οι ελπίδες των Περσών για νίκη: βλέποντας τον γενναίο διοικητή τους και πολλούς άλλους υψηλόβαθμους αξιωματικούς να σκοτώνονται, οι Πέρσες έχασαν το ηθικό τους και ηττήθηκαν κατά κράτος. |
Αξιοσημείωτα: |
| Με τη συνθήκη ειρήνης ο Ηράκλειος επανέκτησε το πιο ιερό σύμβολο της Χριστιανοσύνης, τον Τίμιο Σταυρό προς μεγάλη αγαλλίαση των απανταχού Χριστιανών. Τον σταυρό μετέφεραν οι απελευθερωμένοι Βυζαντινοί αιχμάλωτοι. Μέσα στην Ιερουσαλήμ τον έφερε ο ίδιος ο Ηράκλειος βαδίζοντας πεζός, καθώς όταν προσπάθησε έφιππος μια αόρατη δύναμη τον εμπόδιζε να προχωρήσει. |
Επακόλουθα: |
| Ήταν μια από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του Βυζαντίου. Ο πόλεμος τελείωσε. Ο στρατός των Περσών στασίασε και ανέτρεψε τον Χοσρόη Β’, ενθρονίζοντας τον Καβάδη Β’ («Σιρόη»). Ο Σιρόης ζήτησε αμέσως ειρήνη. Ο Ηράκλειος δεν επέβαλε σκληρούς όρους ούτε κινήθηκε προς την Κτησιφώνα, καθώς αμφότερα τα στρατεύματα ήταν εξαντλημένα. Το Περσικό κράτος παρέπαιε, αυτό όμως δεν βγήκε σε καλό γιατί η πτώση των Σασσανιδών βοήθησε να αναδειχθεί ένας νέος μεγάλος εχθρός: οι Άραβες. |
Απόδοση κειμένου στα Ελληνικά σε συνεργασία με Δημοσθένη Λαμπρινάκη |
| Παρατηρήσεις: |
|
|
|